Бурацкі батальён пхеньянскага калібру

Таварыш Ын на дапамогу не прыйдзе.

Набліжаецца круглая дата. Вайна рыхтуецца адзначыць першую тысячу дзён. Парада з такой нагоды на Краснай плошчы не будзе.

Паплечнікі, здаецца, не дазволяць. Каб правадыра ў няёмкае становішча не ставіць. Абяцаў у парыве натхнення ўсім падданым Кіеў за тры дні. А ў выніку - доўгае таптанне на подступах да нешматлікіх узятых гарадоў. Малалікіх, сцертых у пыл.

Нават непрыкметная Мар'інка калісьці стала падставай для пераможнага рапарта прыдворнага маршала правадыру. Якая была імпрэза! На ўвесь свет. З размахам і лунаннем сцягоў на ветры. А цяпер - заняпад і засмучэнне. То непрыкметны хутар у справаздачах, то абломкі нечыяй хаты пры дарозе. Такія вось вынікі доўгіх, стомных штурмаў. І гэта, калі вельмі пашанцуе.

Коштам неймаверных страт. А тут яшчэ вісіць над гэтым жахлівай пуцінскай няўдачай двухсэнсоўная бірка - "другое войска міру".

Самі ж такую відавочную недарэчнасць і прыдумалі. І накшталт падставы былі калісьці для выхваляння. Так шмат каму яшчэ да гэтай вайны здавалася. Крыўдна і канфузна.

Яшчэ працягваецца гэтая СВА. Яшчэ зрываюць галасы прапагандысты ў спрэчках аб тым, хто вінаваты, і як усім вырвацца з пасткі, у якую самі сябе загналі. І тут бліснула нарэшце алмазнай гранню крэатыўная кіроўная думка. Для прарыву і пералому патрэбны салдаты. Але дзе іх узяць? І колькі спатрэбіцца часу, каб мабілізаваных падрыхтаваць, узброіць і ў бой паслаць? Няма такой магчымасці. І рэзерву ўжо няма.

Затое ёсць правадыр. І яму даўно вядома, што калі няма ў краіне чагосьці вайсковага, тым больш вельмі дэфіцытнага, трэба гэта здабываць за ракой Туманнай. Адолець стары іржавы мост. Здзейсніць усе рытуальныя рухі ў дачыненні да паважанага таварыша Кім Чэн Ына. Не выкладваць адразу ўсе карты. Завесці доўгую гутарку аб тым, што лішні Аурус у гаспадарцы ніколі не зашкодзіць. Можна абмеркаваць добрыя якасці элітных марак каньяку. І перайсці да сутнасці справы, не выпускаючы з-пад увагі ў пустой балбатні вызначаную суму ўгоды.

Цяперашняя крамлёўская аперацыя папаўнення страт у асабовым складзе і ўзбраенні адрознівалася асаблівай вытанчанасцю і адміністрацыйнай крэатыўнасцю. Проста 14 кастрычніка правадыр накіраваў у думу для ратыфікацыі (дамову аб усёабдымным партнёрстве паміж РФ і КНДР), падпісаную яшчэ ў чэрвені падчас лёсавызначальнай сустрэчы з Ынам. У гэтай дамове вельмі цікавы пункт чацвёрты, у якім дакладна пазначаная цяперашняя сітуацыя.

«У выпадку, калі адзін з бакоў зазнае ўзброены напад з боку якой-небудзь дзяржавы ці некалькіх дзяржаў і апынецца такім чынам у стане вайны, то другі бок неадкладна надасць вайсковую дапамогу ўсімі сродкамі, якія ёсць у яго распараджэнні, у адпаведнасці з артыкулам 51 Статута ААН і згодна заканадаўстве РФ і КНДР». Такім чынам, гэтая дамова была атрыманая Думай 14 кастрычніка.

І вядома ж, зусім выпадкова менавіта ў гэты дзень у далёкім Пхеньяне таварыш Ын склікаў вялікую нараду вышэйшых вайсковых чыноў і ключавых міністраў з нагоды катастрафічнай падзеі. Высвятляецца, з поўдня ў сталіцу краіны прыляцеў варожы дрон і раскідаў правакацыйныя ўлёткі. І не дзе-небудзь, а над палацам правадыра! Хваля гневу захліснула свабодалюбівую краіну. Вайсковая эліта тут жа заявіла, што на гэтыя інтрыгі будзе дадзены смелы адказ. І дарэмна паўднёвакарэйская дыпламатыя запэўнівала, што там ніхто ні пра якія дроны ў гэтыя дні і не думаў. Правадыр быў непахісны. Вайскоўцы, каб у іх рашучасці ні ў каго сумненняў не засталося, узарвалі дзве дарогі, пабудаваныя паўднёвымі суседзямі яшчэ ў далёкія дні наіўных надзей на замірэнне.

Крэмль радаваўся: які ў расейцаў сусед за ракой Туманнай! Сапраўдны супольнік. Устойлівы. Надзейны. У гарачай гульні ўдзельнічае ахвотна. Лішніх пытанняў не задае. Ведае дакладна, што і колькі. Бартар шануе. Лічыць умее. Значныя сумы чуе за вярсту. Вядома, аб ратыфікацыі дамовы ў Маскве ўспомнілі не раптам. Ды і ўся гэтая мітусня і громападобныя сціжмы пхеньянскіх братоў у розуме былі ўсяго толькі дымавой заслонай у даўно вызначанай угодзе. Яшчэ тады, у чэрвені, аб усіх дэталях яны дамовіліся.

Нездарма ж у складзе 11-й дэсантна-штурмавой брыгады расейскага войска амаль адразу пачалі фармаваць “асабовы бурацкі батальён”. Колькасць да трох тысяч чалавек. Вайскоўцы, якія служылі нават у Савецкай Арміі, ці шмат сустракалі такіх фармаванняў? Ды яшчэ пра буратаў ўспомнілі. З чаго б раптам такія сарамлівыя фокусы? Ды тут усё тое ж - вынікі ўгоды, камуфляж. Тым больш, салдат саюзніка трэба прымаць неадкладна. І адразу - у бой. Каб ніхто не паспеў задумацца. Аднак васямнаццаць ынаўскіх байцоў зніклі адразу з месца дыслакацыі “бурацкага” батальёна. Пакуль не выявілі. Бранскія лясы занадта вялікія.

Ці ведае ўжо пра гэтае здарэнне таварыш Ын? А яму на ўсё на гэта папросту начхаць. У яго іншы ўзровень клопатаў. Злашчасныя паўднёвакарэйскія лісткі, якія прымроіліся камусьці ў пхеньянскіх нябёсах, выклікалі нястрымную хвалю народнага гневу. Паўтара мільёна паўночнакарэйскіх студэнтаў, працоўных і іншых энтузіястаў з неўтаймоўнай прагай помсты рушылі без усялякага клічу запісвацца ў войска. І гэта ў той час, калі крамлёўскі правадыр яшчэ толькі разважае, абвяшчаць мабілізацыю ці пачакаць. Фокус з дамовай відавочна няўдалы. І задума з пераможнай вайной не атрымалася.

І бурацкі батальён пхеньянскага калібру на дапамогу не прыйдзе.

Уладзімір Халіп, адмыслова для Charter97.org

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]