«Гэта было так ганебна!»

Беларусы расказалі, што ім дарылі на працы да святаў.

На днях адна з працаўніц сельгаспрадпрыемства ў Камянецкім раёне паказала ў TikTok, як яе і іншых супрацоўнікаў павіншавалі з прафесійным святам - днём працаўніка сельскай гаспадаркі.

Без усякіх мудрагелістых фантазій прадпрыемства падарыла ўсім прадуктовыя наборы. Меркаванні каментатараў падзяліліся ад хвалебных, што кіраўніцтва - малайцы і не эканомяць на супрацоўніках, да крытычных заўваг, чаму нельга было даць прэмію за добрую працу грашыма.

«Салідарнасць» распытала беларусаў з розных сфер: як іх віншавалі на працы са святамі (не толькі прафесійнымі, але і, напрыклад, з Новым годам, ці ўласным юбілеем)?

Імёны ўсіх суразмоўцаў змененыя з меркаванняў бяспекі.

***

«Я другі год у дэкрэце, так што падарункі атрымліваю толькі ад сям'і і блізкіх людзей, - кажа жыхарка райцэнтра на Берасцейшчыне Іна. - А вось муж працуе ў сферы сацыяльнага абслугоўвання і яшчэ падзарабляе ў некалькіх месцах.

Зразумелая справа, што там, дзе ён сумяшчальнік, ні пра якія шыкоўныя прэміі гаворкі няма - але і на асноўным месцы працы тыя, хто не з'яўляецца чальцом афіцыйнага прафсаюзу (а іншых жа няма), ні на якія «плюшкі» да Новага года або розныя іншыя святы разлічваць не могуць.

І што цікава, калі ў людзей асабістыя абставіны, а арганізацыя вялікая, з усімі філіяламі звыш 100 супрацоўнікаў, і ўвесь час нехта нараджаецца ці памірае, ці юбілей – то ў прафсаюзнай скарбонцы чамусьці грошай няма, і ўсіх просяць скінуцца па 3– 5 рублёў.

Памятайце, як казаў Навасельцаў у старым фільме: «Калі сёння яшчэ нехта народзіцца ці памрэ, то я застануся без абеду» — вось у іх прыкладна так. Ну, муж плюнуў і выйшаў з прафсаюза, сказаў, што ні прававой, ні матэрыяльнай дапамогі ад яго не бачыць».

***

Магіляўчанка Галіна пасля УНУ працавала тэхнолагам на хлебазаводзе, потым пайшла на невялікае прыватнае прадпрыемства.

З яе слоў, дзяржпрадпрыемства грэбавала грашовымі прэміямі або іх прадуктовымі аналагамі: «Дырэктар намякаў, што вы і так, маўляў, сталы доступ да прадуктаў маеце. І гэта было, сапраўды кажучы, вельмі крыўдна, бо «несла» вельмі невялікая частка працаўнікоў, старажылы і тыя, хто больш нахабны, астатнія проста працавалі ад званка да званка, але нават банальных слоў падзякі амаль не чулі.

Памятаю, што адзін толькі раз дадалі ад «шчодрасці» 2 базавыя да Новага года, і то не ўсім, а паводле нейкіх крытэрыяў і заслуг.

У прыватніка, дзе я зараз працую, усё значна прасцей: у дзень нараджэння табе могуць даць дадатковы выходны, да Новага года - сімвалічны набор з шампанскага і каробкі нядрэнных цукерак. Але затое ён добра і своечасова плаціць, і для мяне гэта важней».

***

Васіль шмат гадоў працуе ў структуры «Менсктранса» - кажа, што «раней было весялей», да прафесійнага свята работнікі ахвотна ладзілі самадзейныя канцэрты і «капуснікі», найлепшых работнікаў брыгад ці, дапусцім, удзельнікаў спартыўных спаборніцтваў, заахвочвалі матэрыяльна.

«Цяпер прэміі даюць, але не найлепшым, а, хутчэй, любімчыкам начальства, - дадае ён, - астатнія гэта бачаць, і ад святочнай атмасферы мала што засталося.

Затое трэба сказаць, што наш прафсаюз не забываецца пра былых супрацоўнікаў: усім, у каго стаж працы ад 10 гадоў, да дня людзей сталага веку прадпрыемства робіць выплаты па 100 рублёў, быццам і няшмат, але прыемная ўвага.

Сёлета, праўда, вельмі многіх выкраслілі са спісаў, бо, выяўляецца, такія даплаты пакладзеныя толькі пенсіянерам, а хто працуе яшчэ недзе, тым матэрыяльную дапамогу не надаюць».

***

Кірыл - індывідуальны прадпрымальнік, таму, жартуе беларус, усе падарункі ён робіць сабе сам, ад дзяржавы «галоўны падарунак, калі не перашкаджаюць працаваць». А вось яго цесць, распавёў мужчына, працуе ў адным з лясгасаў у Віцебскай вобласці, і там прэміяванне працаўнікоў суцэль сабе распаўсюджанае:

«Да дня працаўнікоў лесу, у верасні, ім даюць невялікую даплату, па 2 базавыя, калі я не памыляюся, і яшчэ чэк, які можна атаварыць у прадуктовым. Цесцю падабаецца, што гэта не тупа набор прадуктаў, якія ты, можа, і не ясі, а магчымасць выбару - і ён заўсёды нешта прывозіць унукам, сокі, шакаладкі, а сабе набірае ўлюбёнай грэчкі і тушонкі.

Ведаю, што ў іх у раёне добрыя, па мясцовых мерках, падарункі робіць малочнакансервавы камбінат - частку сваёй прадукцыяй, частку грашыма, па 100-200 рублёў, але такіх «багаценькіх» няшмат.

І ў гандлёвай сетцы, дзе працуе цешча, супрацоўнікам крамаў неяк падарылі да дня работнікаў гандлю…пачак гарбаты і зефір».

***

Алена - прадстаўніца сферы адукацыі, да 2021 года яна працавала ў школе, потым пайшла, не чакаючы, пакуль яе «папросяць» за палітыку, і цяпер занятая ў пазашкольнай адукацыі.

«У школе на кожны дзень настаўнікі нас завальвалі кветкамі, цукеркамі і кавай з гарбатай. Але не адміністрацыя, канешне ж, а бацькі і вучні. Дырэктарка прытрымлівалася меркавання, што настаўнік - гэта пакліканне, а калі за яго яшчэ і заробак плацяць, мы павінны быць шчаслівыя.

Праўда, прафсаюз спрабаваў лабіяваць нейкія грашовыя заахвочванні, хаця б сімвалічныя, але нічога з гэтага не выйшла – тады яны надумалі «прэміяваць» педагогаў сертыфікатамі ў «Еўраопт», ужо не памятаю, на 20 ці 30 рублёў. Гэта было так ганебна!

Горш - толькі букецікі з 3 цюльпанаў да 8 сакавіка, за якія трэба было распісацца ў ведамасці. Увогуле, у выніку я выйшла з прафсаюза, ды і са школы таксама, губляючы тапкі.

У цэнтры, дзе я зараз працую, з грашовымі прэміямі таксама туга, але, прынамсі, менш дурноты ўсякай і прымусоўкі, а з матываванымі бацькамі і дзецьмі працаваць – адно задавальненне.

Таму, сапраўды кажучы, самыя дарагія падарункі для мяне - не грошы і не якая-небудзь дэфіцытная кава, а наіўныя і мілыя паштоўкі ад дзяцей. Дома сабралася ўжо вялікая каробка «вялікіх дзякуй», зробленых сваімі рукамі. Усе граматы з ранейшага месца працы я выкінула бязлітасна, а гэтыя віншаванні захоўваю, перабіраю і ўспамінаю сваіх выдатных вучняў».

***

Пенсіянерка Аляўціна Сяргееўна жыве ў адным з райцэнтраў сталічнай вобласці. З яе слоў, тое, якім будзе падарунак ці прэмія да свята, залежыць не толькі ад фінансавага дабрабыту прадпрыемстваў, але і ад таго, якія людзі сядзяць «у кадравым і ідэалагічным».

«Вось у мяне, напрыклад, адна суседка ў мясцовай раёнцы шмат гадоў працавала, - такіх супрацоўнікаў па пальцах адной рукі пералічыць, але ні да дня друку, ні да дня паджылых людзей рэдакцыя пра іх не ўспомніла. Суседка знервавалася аж да слёз. А другая не так даўно пайшла на пенсію з пошты - і дзяўчынкі не заленаваліся, прыйшлі яе павіншаваць з кветкамі і тортам.

Калі казаць аб прадпрыемствах, то ў нас ёсць моцныя гаспадаркі ў АПК, яны і працаўнікам, і былым працаўнікам выдаюць прадуктовыя падарункі - тушонку, каўбасу, гарошак кансерваваны, сыр. Да прафесійных свят і напярэдадні Новага года амаль заўсёды імкнуцца даць прэміі.

Выканкам наш, напрыклад, на 1 кастрычніка зладзіў для сваіх былых супрацоўнікаў невялікую бяседу ў сталовай, а потым павезлі ў Дом культуры на канцэрт, тое ж самае зрабіў да дня настаўніку аддзел адукацыі – былых дырэктараў школ і вучэльняў, завучаў сабралі ў кавярню на мерапрыемства. Але ёсць і тыя, хто абмяжоўваецца віншавальнай аб'явай у фае.

Хоць, мне здаецца, колькі б ні казалі пра тое, што дарагая ўвага, шматлікае ўпіраецца ў грошы. Мой пляменнік у абласным цэнтры працуе ў нейкай крутой лагістычнай кампаніі, у яго заробак амаль 4 тысяч рублёў. Таму яго ўвогуле не хвалюе, што ў іх не прынятыя падарункі ад начальства да святаў: карпаратыву раз на год і добрага заробку, кажа, цалкам дастаткова».

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас [email protected]