21 студзеня 2025, aўторак, 15:28
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

КНДР паставіла Лукашэнку на месца

5
КНДР паставіла Лукашэнку на месца

Здарылася дыпламатычная няёмкасць.

Учора гаранта стабільнасці паставілі на месца. І хто? Добра б яго паставіў на месца Пуцін. Пуціну можна. Хто гаранту плаціць, той яго і ставіць куды захоча.

Або, скажам, калектыўны Захад. Па-першае, яны гаранта даўно не любяць. А па-другое, гарантыі ў іх не той сістэмы, каб яго куды паставіць.

Дык вось не ж. Гаранта паставіла на месца Паўночная Карэя, да якой гарант усёй душой, як да ахвяры заходняга імперыялізму. Прычым, ставіў нават не сам шаноўны кіраўнік Кім, а ягоная малодшая сястра. Што было, вядома, асабліва зневажальна.

Гэта значыць, даслоўна ў пятніцу сёй-той пахваліўся як Паўночная Карэя дамагаецца яго візіту на найвышэйшым узроўні, каб набрацца яго геапалітычнай мудрасці. (Па мне дык гэта, вядома, не нагода, каб выхваляцца, але больш выхваляцца ўсё адно няма чым).

І вось учора малодшая сястра кіраўніка Кіма сказала, што яна нічога такога не прыгадвае, каб яны запрашалі гасцей. Затое прыгадвае, што сёй-той сам набіваецца ў госці ўжо два гады, але яго ў гэтых гасцях не чакаюць. Бо калі ты хочаш прыехаць у госці да паважанага чалавека, то прасіць трэба з павагай.

Карацей, здарылася дыпламатычная няёмкасць, у якой беларускаму міністэрству замежных спраў нават няма чаго сказаць. І справа тут не ў тым, у каго большая веліч. Хаця ў таварыша Кіма веліч такая, што дай Бог кожнаму. А ў гаранта засталося здароўя, што не дай Бог нікому.

Але галоўнае пытанне ў статуце. Бо таварыш Кім Пуціну раўнапраўны хаўруснік. А сёй-той пуцінскі васал. І які сэнс марнаваць час на васала, калі ты можаш пагаварыць з тым, хто больш паважаны?

Гэта значыць, важна не тое, што кагосьці злавілі на хлусні. Першы раз ці што? Некому не прывыкаць. А важна, што нават таварыш разумее, што з былым гарантам няма сэнсу размаўляць. Па-першае, бо ў яго заканчваецца тэрмін гарантый. А па-другое, ён усё адно нічога не зробіць, пакуль не параіцца з шэфам.

Вось сёй-той усё намякае калектыўнаму Захаду, што ён хацеў бы з калектыўным Захадам пагаварыць. А калектыўны Захад намёкаў не разумее. (Ну акрамя тых яго прадстаўнікоў, якія ўвесь час знаходзяцца з гарантам у адным пакоі). Таму што калектыўнаму Захаду з ім няма пра што размаўляць. Таму што нагаварыць ён можа ўсяго. А што з таго?

Так што перш чым набівацца да кагосьці на размовы, трэба спачатку пацвердзіць свой суверэнны статус. Хаця б у абмежаваных маштабах. Бо з асобамі паніжанага суверэннага статусу сур'ёзныя людзі не размаўляюць. Некаторыя з такімі нават за руку не вітаюцца.

Telegram-канал «Письма к дочери»

Напісаць каментар 5

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках