1 красавiка 2025, aўторак, 8:07
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

«Візіты на дом - гэта вар’яцтва»

8
«Візіты на дом - гэта вар’яцтва»

Беларускі лекар сапраўды распавёў, чаму звольніўся.

Праблема з медыцынскім персаналам у Беларусі - хранічная і пакуль не ўрэгуляваная. Ці наўрад нешта палепшыцца, пакуль не зменіцца існая цяпер сістэма аховы здароўя.

Нядаўна адзін з лекараў, які працаваў у Менску, а потым з'ехаў з краіны, даслаў тэлеграм-каналу «Белыя халаты» ліст, у якім распавёў аб чынніках, чаму звольніўся. Аповед добра адлюстроўвае сітуацыю:

- Я - лекар з больш чым 10-гадовым стажам. У 2020-м годзе выходзіў на акцыі пратэсту і быў звольнены як «нядобранадзейны». Доўга спрабаваў уладкавацца на працу па спецыяльнасці. Атрымалася толькі ў 2023-м - у паліклініку.

Хачу сказаць будучым калегам з меда: ніколі, ні за што, ні пад якімі падставамі не ідзіце працаваць у беларускую паліклініку! Растлумачу. Вы там не лечыце, часам дапамагаеце, але большую частку часу займаецеся абсалютна бессэнсоўнай пісанінай. У вас няма часу на агляд пацыента, на збор анамнезу. Галоўная ваша задача - генерацыя сотняў паперак для бясконцых праверак.

Вось адзін з прыкладаў: я праводжу апытанне пацыента. Для гэтага друкую анкету і запаўняю яе ўручную. Гэты ліст перадаецца ў іншы кабінет, дзе стаіць кампутар, падключаны да сеткі Міністэрства аховы здароўя. Там звесткі перадрукоўваюць у электронныя табліцы, а паперу, якую я запаўняў, выкідваюць (і гэтак 20–30 лістоў толькі з аднаго аддзялення). Далей садзімся і пішам ад рукі ліст дыспансерызацыі, і зноў асобна ўзяты чалавек уводзіць яго ў базу звестак. Пішам патранажныя наведванні, і, вядома, зноў усё паўтараецца - гэтую інфармацыю зноў асобна ўводзяць у сістэму.

Але гэта не ўсё. Да нас звяртаецца міліцыя: «Будзьце ласкавы, абследуйце жыллёвыя ўмовы ў нейкай неспрыяльнай сям'і-кватэры». Гэта таксама мора марна выдаткаванага часу і сіл, прычым часам - небяспечны занятак. Я лекар ці наглядчык? У каго з нас з міліцыянтам пісталецік на баку вісіць? Я вучыўся лячыць ці самаабароне? І зноў па кожнай такой «просьбе» (ад якой, насамрэч, нельга адмовіцца) трэба скласці чарговую справаздачу. І гэта працягвае пладзіць паперы, паперы, паперы.

Візіты на дом - гэта вар’яцтва. Я соты раз, прыходзячы на выклік, паўтараю: пры тэмпературы трэба піць парацэтамол і больш вадкасці. Іншыя выклікі: «У мяне нага баліць», «Мяне нудзіць», «Не вельмі добра сябе адчуваю»… Для чаго ўсе гэтыя людзі мяне выклікалі? Адказ: дзеля таго, каб я ім выпісаў бальнічны. Майце хаця б сумленне і прыйдзеце на прыём!

Адміністрацыйны аспект. Кожны тыдзень у n дзень у m гадзін паліклініка вымірае. Усе ў актавай зале слухаюць «лекцыі», «рэкамендацыі» і павучанні: адно і тое ж ад адных і тых жа. Хто разумнейшы - займаюць месцы за калонамі, там спаць зручней. Sapienti sat: у снежні нейкі пракурор нам расказваў, чаму лекарам нельга шакаладкі ад пацыентаў прымаць. Паліклініка была пустая, а ў калідоры было дрэнна чалавеку. Гэта нармальна?

Працаваў без медсястры. Прызначаю аналізы, ЭКГ пацыенту дома (ляжачы, анкалогія, узрост...) і сам жа іду іх браць да 8-9 раніцы. Потым нясу іх у паліклініку, следам - хаджу па выкліках. З 15 саджуся на прыём да 20, а следам можа яшчэ процьма іншай працы наваліцца. І гэта - на адну стаўку. Заўсёды добра ставіўся да пацыентаў, бо ўпэўнены: мой стан ні ў якім разе не павінны на іх адбівацца. Але выводзілі з сябе фразы: «Вы мне павінны!» або «Я вам плачу падаткі!». Вось тут часам не вытрымліваў і зрываўся. За што атрымліваў скаргі і перыядычна пазбаўляўся прэміі.

Нарэшце, цярпенне лопнула. На пачатку мінулага года мяне выклікалі ў адміністрацыю і сказалі, што я абавязаны ўступіць у прафсаюз і ў «Белую Русь», калі хачу працаваць далей. Гэтае пытанне, з іх слоў, «не абмяркоўваецца». Я сказаў, што гэта ў іх свеце не абмяркоўваецца, а для мяне - вельмі нават дыскутабельна. Звольніўся, ок, лепей я ў Польшчы буду санітарам працаваць.

Напісаць каментар 8

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках